Әдәби хәзинә рубрикасы буенча яңалыклар
-
Ник соң бу шулай?!
Дәвамы.
-
Ник соң бу шулай?!
Дәвамы.
-
Ник соң бу шулай?!
Дәвамы.
-
Ник соң бу шулай?!
Сугыш беткәнгә дә бер елдан ашып бара. Нәсимәгә быел егерме алты яшь тула. Алар заманына гаять зур авырлыклар туры килде. Егерме яшь тулуга, сугыш башланды. Күз өстендә каш булган сөйгән егете Хөрмәт сугышка китеп барды. Кырык бишенче елның мартына кадәр хат-хәбәре килеп торды. Кавышу өмете көннән-көн үсте. Әмма сугышның соңгы айларында нидер булды. Әллә... үлеп калды, әллә... исән булып та язмады. Менә инде бер ел буе кыз кайтыр юллардан күзен алмый көтте. Әмма аның көткәне күренмәде дә күренмәде.
-
Зәңгәр кашлы йөзек
Зәңгәр кашлы көмеш йөзек! Кайда син?! Кемнәрнең бармакларында синең зәңгәр кашларың яна икән? Хуҗасын таба алмаудан тәмам гаҗиз булган кашларың да тоныкланып беткәндер инде. Их, тапсам икән. Миңа да ничек рәхәт булыр иде!.. Саклый алмадым шул, их, саклый алмадым! Кичер мине, газизем...
-
Төзәлмәслек яра
Сөю, нәфрәт, җимерелгән хыяллар булса да, бу мәхәббәт һич кенә дә онытылмый. Төптән уйланылмыйча ясаган адымнар күп вакытта үкенечкә илтә. Менә шул бер үкенечле адым кара болыт сыман Гөлзирәнең киләчәген каплады да инде.
-
Сынмадым, сыгылмадым
Дөнья матур, дөнья киң. Әйе, аның матурлыгын күрер өчен, күңел күзе белән карарга кирәк. Кайгым бар дип, таллардай бөгелергә, зарланырга, уфтанырга, чатнап сынарга ашыкма. Яшәргә килгәнсең икән, яшә! Кешечә, матур итеп, хәтта күпләр көнләшерлек итеп.
-
Бер атнада нигә җиде көн?
Чормага менгәч, Ләвисәнең кулы ниндидер бер төргәккә тиеп китте. Озак ятудан тузанланып беткән, берничә җиреннән көя ашый башлаган чүпрәккә төрелгән төенчекне ул сүтеп җибәрде.
-
Язмышны тудырган ялгыш
Урамның аргы ягыннан Алмаз каршысына кемдер килә. Ике кулын җәйгән, өстенә күк төсендә күлмәк кигән, ә муенына зәңгәр төстәге ефәк шарф бәйләгән. Таныш күлмәк, таныш буй-сын...
-
Ахирәткәй - юмористик хикәя
Куркыта башлады, болай булгач, эскәмиядә сер бүлешеп утырырга синнән башка якын кешем булмас инде. Белмим, авылдагы йортын ташлап, берәр карчык күчеп килсә генә... Синең яныңа әлегә кермим, чынлап та, теге афәт чирне эләктергән булсаң, ни дисәң дә шикләндерә. Йә, җебеп төшмә, берәр нәрсә уйлап табарбыз.
-
Мәңгелек яра
Ясминә, урыныннан торып, кая бәрелергә белмичә бәргәләнде. Иренең сүзләре кабат-кабат исенә төште, йөрәген телгәләп көйдерде. «Дөньяда яшәвемнең мәгънәсе калмады», - дип, ире берни дә сизми иркен сулыш алып йоклап яткан чакта уен тормышка ашырды...
-
Румия тыкрыгы
Әтиемнең төсмере китеп, гафу үтенгән сыман атлаганы әле дә хәтеремдә. Ул бу бәланең кайдан килеп чыгуын аңлый иде.
-
Бер гомер - язмыш
Дарья Никаноровна катлаулы тормыш юлы узды. Сугыш чоры баласы бик иртә әти-әнисез калды: әтисе 1943 елда фронтта башын салды, ә бер елдан төрле авырулар һәм ачлыктан әнисе китеп барды. Колхоз ашханәсендә пешекче булып эшләгән әнисе ягыннан Любовь апасы кызны тәрбиягә алды. Тыйнак кына яшәделәр, аның үзенекеләр дә алты тамак, тик хатын ятимәне үпкәләтергә ирек бирмәде. Ул кызга белем алырга ярдәм итте.
-
Серле тугыз саны - язмыш
«Кем үлгән? Бу куркыныч тавыш кайдан килә соң? Әллә урамда кычкырып йөриләрме?» - диде дә, тәрәзә челтәрен күтәреп, урам якка карады.
-
Кискән икмәк кире ябышмаса да
Булган хәл, гыйбрәт өчен язылды, исемнәр үзгәртелде.