Әдәби хәзинә
-
“Нәрсә әйтергә теләде соң әнисе?” (булган хәл)
Гөлниса төш күреп, уянып китте. Төше дә нинди диген?
-
Яңа ел могҗизасы (язмыш)
Ул авыр сумкасын шап итеп идәнгә куйды да Мәрьямне кочып алды. “Сиңа сюрприз ясарга уйладым”, - диде ире.
-
"Исәнме, әнкәй, мин кайттым" (язмыш)
Иртәгесен авыл зиратында яңа кабер барлыкка килде. Кабер янында төз гәүдәле, солдат киеменнән уйчан бер егет, ә аның янында бер гүзәл кыз - Сүриянең кызы – кабер өстенә ак розалар утырттылар
-
"Бу фаҗигадә ни булгандыр, билгесез" (язмыш)
"Ник тиктомалга кычкырасың син, шул песи баласы аркасында яңгырда чыланып беттем бит!" - дип кычкырганы гына кайтаваз булып ишетелеп калды. Акчасы күп булган кеше күңелендә кечкенә генә песи баласына да урын табылмый икән шул...
-
"Күңелем сизә, гомерем күп калмагандыр" (язмыш)
Ике кыз арасындагы дуслык суынды, ә аннан бөтенләй юкка чыкты. Институтта очрашканда да берсен-берсе күрмәмешкә салышып уздылар.
-
"Кызым, йомырка эчендә яшисең, тавыш-тыныңны чыгарма" (язмыш)
Бүген Сөмбеләгә сәер төш керде. Ап-актан киенгән Булат аңа бик матур көзге бүләк итте. Өндә көзге бүләк итүнең аерылышу билгесе икәнен белә, ә менә төштә ул нәрсә аңлата икән?
-
"Хатын мине күрүгә чыраен сыта" (булган хәл)
Озакка югалып торулары, төн уртасында гына кайтулары күңелемә шик салды. Төпченүләрем ачуын гына кабартты. Сөяркәсе бар икән, ләбаса! Танышларым әйткән бу хәбәрдән коелып төштем, җанымның ничек әрнүләрен сөйләргә сүзләр таба алмыйм. Хыянәте турында үзеннән белергә теләгәч, зәһәр елмаю белән: "Мин бит сине беркайчан да яратмадым", - дип авызымны "каплады" хатын.
-
"Шушы газапны кичергән Әкълимә өчен дөньяда яшәү яме сүнде" (язмыш)
Бүген аңа бик авыр. Ичмасам, күршесе Сәрбиҗамал да юк. Нигә дип марҗа килен - Мәрьямне кимсетте инде ул. Әкълимә үз-үзенә урын таба алмады.
-
Әй, язмыш, язмыш... (булган хәл)
Авылдашлары егетне, бу кыз башка диндә, шуңа күрә “эш”не зурга җибәрә күрмә, дип кисәтеп тә куйганнар
-
"Валлаһи, әйтсәң, кеше ышанмас, шул сөйләшүдән соң хәлләр уңай якка борылыш ясады"
"Кайберәүләр шыпырт кына: “Ирең фәлән чибәркәй белән йөри”, - дип, төрттереп тә куйгалыйлар. Шул чагында Гөлия һуштан язар дәрәҗәгә җитә дә инде."
-
Кичәге көн кабатланмас (уйлану)
Хәзерге мизгелләрне дә һичкайчан кайтарып булмаячак...
-
"Картлыгымны әти-әни йортында каршылармын" (булган хәл)
Их, язмыш, язмыш! Илле яшемне узгач, мондый кыен хәлләрдә калырмын, ялгызлыкка дучар ителермен дип, башыма да китермәгән идем
-
"Ни дип әйтим, кодагый?" (булган хәл)
“Бер генә кимчелеге бар: әти-әнисе белән бергә яшисе”, - дип зарланды ул
-
"Мин синең әниеңнең йөзенә карарга да куркам, ничек аңа "әни" дип дәшәрмен, бигрәк ямьсез бит ул" (язмыш)
Табиблар аның гомерен саклап калу өчен ун көн буе көрәштеләр. Бары унберенче көнне генә кыз күзләрен ачты.
-
"Гомерең буе үкенерсең, аннан башка балаң да булмаска мөмкин" (язмыш)
Әй, гомерләр узды да китте. Әйләнеп карап, ялгышларны төзәтеп, кемнәрдәндер гафу үтенергә өлгерәсе иде, өлгерәсе.