Меңнән бер эш (шигырь)

Ана күңеле - тулы борчу, өметсезлек

Яшьле күзләр газизендә, билгесезлек.

Бала күңеле бикле аңа - кара урман,

Серле күзләр, аңлап булмый, бар да томан.

Шомлы тынлык, бар да баскан, күзләр алда -

Горур баскан, "дело" тоткан казый анда.

Рәт-рәт итеп бер сулыштан күз дә какмый

Сафка баскан сүзләр белән карар укый.

Ана тыңлый, ана елый, ана сорый:

Минем хәлне аңла зинһар, аңла, казый.

Газиз балам, бердәнберем, бер ялгышкан -

Китеп булмый, качып булмый бит язмыштан.

Бу мәхшәрдә ана сүзен кем ишетсен,

Бала хәлен аннан башка кем аңласын.

Кем коткарсын газизкәен бу сазлыктан,

Узмышлар бир, я ходаем, бу язмыштан.

Кинәт тынлык, яктыргандай булды дөнья:

Казый туктый, карарына нокта куя.

Бала чыга, төшә богау кулларыннан,

Өнме, төшме, аңламыйдыр шатлыгыннан.

Ана күңеле - тулы шатлык, бәхетлелек,

Яшьле күзләр газизендә, түземсезлек.

Бернигә дә карамыйча алга чапты,

Газизкәен, бердән-берен ана кочты.

Берөзлексез әйтә үзе рәхмәт сүзен,

Аңладылар, аңладылар ана сүзен.

Тик аңласын иде бердәнбере - баласы да

Үз халәтен, ана хәлен, карар сүзен.

Ана өчен, бала өчен зур вакыйга,

Тормышында, язмышында гомерлек эз.

Ә казыйга гади бер көн - көндәлек эш,

Тагын көтә сандыгында меңләгән эш.

Заһид САФИН, Кукмара

фото: https://yandex.ru/clck/redir