Әдәби хәзинә
-
Уены-чыны бергә: Кирәксез будильник
Бервакыт авылдагы туганнарыма кайттым. Бу җәйнең яңгырлырак елы иде.
-
Яшәү өчен көрәш — тормыштан алынган язма
Тешләрен шытырдатып кысып, куллары белән урын-җирен умырып тотты, шунда гына аягының берсе — тездән югары, икенчесе тездән түбән киселгәнлеген аңлады.
-
Мәче каргышы (хикәя)
Үз күзләренә үзе ышанмады. Бер бөртек шомырт чәчәге бүләк иткән иҗади кеше хисле, нечкә күңелле була дип сайлаган ярының пүкән өстенә песи балаларын салып, вәхшилек кылганын күреп, хатын әздән генә аңын җуймады.
-
Түз йөрәгем (хикәя)
Азаты үләр алдыннан Галияттәй бик тә сәер төш күргән иде. Самавыр куйды, ул эреде. Аннан соң зур ак айгыр Азатының күкрәгенә басты. Ак атны газраил, диләр бит.
-
Караңгы чокыр һәм яктылык - хикәя
Эх, ул йөрәк өзгеч көннәрне исеңә төшерсәң, чәчләр үрә тора. Берьюлы өч җанны җирләделәр бит. Зилә ике кыз алып кайтасы иде.
-
Эш эзләп – Мәскәүгә (язмыш)
Бервакыт телефонда актарынып утырганда күзем бер белдерүгә төште. «Мәскәүдә дачаларны тәртиптә тотып, шунда яшәү өчен ирле-хатынлы, тәртипле гаиләләр эзлибез», — дигәннәр. Иптәшем белән фикерләштек тә...
-
Тургайлар җирне үпкәндә — язмыш
Моннан егерме биш ел элек яратуны хөрмәткә алыштырганыма бер генә көн дә үкенеп гомер итмәдем.
-
Тургайлар җирне үпкәндә — язмыш
Әллә язмышым булды, әллә ялгышым, аңламый да калдым. Үземнән 25 яшькә олы кешегә кияүгә чыктым. Әниең ничек риза булды, дисезме?! Бик шатланып ризалашты. Чөнки әнинең бер баласын булса да башлы-күзле итәсе килгәндер.
-
Кайсына барырга? (хикәя)
Хикәядән өзек.
-
Эшкә урнашам, дисең бит, әҗәтеңне шул акчаларыңнан түләрсең, диде. Ризалаштым
— Фатирны күрәсем килгән иде, — дидем, куркуымнан дер-дер калтырап. Артур эчемә тибеп җибәрде. Солдатлар ике арага кермәсә, тагын да күбрәк эләккән булыр иде. Артур шулай чыгып китте.
-
Әхми бабай алмасы - хикәя
Без дә кесәләребезне тикшереп карыйбыз. Безнең кесәләрдә дә алмалар берничә генә, калганнары чи бәрәңге булып чыкты.
-
Бәхетсез мин, әмма еламыйм - хикәя
Менә мин әйтәм: “Бәхетем шушы ике машинага сыеп беткән”, - дим. Ләкин өйгә кайткач, ирем бер атна эчте дә бу дөньяны ташлап китте. Эх, әниләргә бармаган булсак эчмәс иде, дип үкенәм. Инде айныткан идем бит. Менә шулай, ике машинага сыеп беткән бәхетемнең бер кыры кителде.
-
Ник соң бу шулай?!
Дәвамы.
-
Ник соң бу шулай?!
Дәвамы.
-
Ник соң бу шулай?!
Дәвамы.
