Ягымлылык йомшаклык түгел

Мин һәрвакыт ягымлы булырга тырышам. Кайвакыт бу җиңел түгел. Тупаслык һәм дорфалыкка беркайчан да җавап кайтармыйм, ә эндәшмичә калуны хуп күрәм. Чөнки безне кечкенәдән әдәпле булырга өйрәттеләр. Мин ризык сатып алганда – кибетчегә, автобуста кондукторга рәхмәт әйтәм, эскәмиядә утыручы әбиләр белән һәрвакыт исәнләшәм, шуннан да аларның күңелләре күтәрелә, миңа матур итеп җавап кайтаралар. “Рәхмәт”, “гафу итегез”, “рәхим итеп” дип әйтеп, берничә секундыңны югалтсаң да, күңелгә рәхәт булып китә. Ә кешеләр тупас тавыш белән “бир”, “әй”, “мә” диюне кулайрак күрәләр. Күпәтән түгел дус кызым минем ягымлылыгымны аңламыйча, йомшаклык итеп кабул итте. Синең белән ызгыша башласалар, үзеңне яклый алмаячаксың дип куркам, диде. Бу тормыш кая тәгәри икән?
Кукмаралы