Бүредән чиләк саклап калды, ди райондашыбыз

Әгәр дә мин көзнең салкын ул көнендә үзем белән капкачлы чиләк алмаган булсам, гомерем шунда юлда өзелер, миңа нәрсә булганын да, кая югалганымны да беркем белмәс иде. Чиләгем - коткаручым, фәрештәм.

Үткән гомерне барлап утырганда күз алдыма авыл, аның балачактагы гүзәл табигате, җиләк, гөмбә, чикләвеккә бай урманы, аллы-гөлле чәчәкле болын, тугайлары килә. Тагын бер хәл бик еш искә төшә...

Әнием вафат булганнан соң, мин үзебезнең район үзәгенә кайтып эшкә урнаштым. Өйдә башка хатын-кыз булмаганлыктан, ул вакытта өйдәге барлык эшне башкару минем иңнәргә төште. Карлы-бозлы яңгырда да, язгы ташуда да, кышның салкын буранында да район белән авыл арасын еш таптарга туры килде. Әле бит өйдәге эшне башкару гына түгел, үземнең төп хезмәткә - эшемә дә вакытында барып җитешәсе бар.

Бервакыт көз көне җыенып, кичке автобуска дип өйдән чыгып киттем.

Язманы тулысынча "Хезмәт даны" газетасында укый аласыз.