Әдәби хәзинә
-
"Җырың белән мине оятка калдырдың бит" (язмыш)
Мәдинә шул чагында җир тишегенә кереп китәрдәй булды. Аның бер егет белән дә йөргәне юк.
-
"Бер-берсенең күзенә күтәрелеп карарга батырчылык итмәгән ир-егетләр Ниязның үлемендә үзләрен гаепләделәр" (язмыш)
Барысы да күңелле генә башланган иде. Нигә Ниязны ялгыз калдырдык? Нигә? Тик соң иде инде. Үкенүдән файда юк.
-
Сүрелмәгән мәхәббәт (бер ир сөйләгәннәрдән)
Ел ярым үтте, сыйныфташым күренмәде. Соңгы үтенечен үтәп, аны авылга алып кайтып җирләделәр.
-
"Тулай торакта Ританың үлеме турында шомлы хәбәр таралды" (булган хәл)
Бермәлгә барысы да сүзсез калдылар. Шулкадәр тыйнак, басынкы кыздан кем мондый адымны көтсен инде?
-
“Әллә чынлап та күрәзәчеме икән мин?” (булган хәл)
"Беләм, мин барысын да беләм... Сезнең нәрсә уйлаганыгызны да, күпме акча аласыгызны да беләм. Безнең бабайлар ягыннан күрәзәчелек бар".
-
“Нәрсә әйтергә теләде соң әнисе?” (булган хәл)
Гөлниса төш күреп, уянып китте. Төше дә нинди диген?
-
Яңа ел могҗизасы (язмыш)
Ул авыр сумкасын шап итеп идәнгә куйды да Мәрьямне кочып алды. “Сиңа сюрприз ясарга уйладым”, - диде ире.
-
"Исәнме, әнкәй, мин кайттым" (язмыш)
Иртәгесен авыл зиратында яңа кабер барлыкка килде. Кабер янында төз гәүдәле, солдат киеменнән уйчан бер егет, ә аның янында бер гүзәл кыз - Сүриянең кызы – кабер өстенә ак розалар утырттылар
-
"Бу фаҗигадә ни булгандыр, билгесез" (язмыш)
"Ник тиктомалга кычкырасың син, шул песи баласы аркасында яңгырда чыланып беттем бит!" - дип кычкырганы гына кайтаваз булып ишетелеп калды. Акчасы күп булган кеше күңелендә кечкенә генә песи баласына да урын табылмый икән шул...
-
"Күңелем сизә, гомерем күп калмагандыр" (язмыш)
Ике кыз арасындагы дуслык суынды, ә аннан бөтенләй юкка чыкты. Институтта очрашканда да берсен-берсе күрмәмешкә салышып уздылар.
-
"Кызым, йомырка эчендә яшисең, тавыш-тыныңны чыгарма" (язмыш)
Бүген Сөмбеләгә сәер төш керде. Ап-актан киенгән Булат аңа бик матур көзге бүләк итте. Өндә көзге бүләк итүнең аерылышу билгесе икәнен белә, ә менә төштә ул нәрсә аңлата икән?
-
"Хатын мине күрүгә чыраен сыта" (булган хәл)
Озакка югалып торулары, төн уртасында гына кайтулары күңелемә шик салды. Төпченүләрем ачуын гына кабартты. Сөяркәсе бар икән, ләбаса! Танышларым әйткән бу хәбәрдән коелып төштем, җанымның ничек әрнүләрен сөйләргә сүзләр таба алмыйм. Хыянәте турында үзеннән белергә теләгәч, зәһәр елмаю белән: "Мин бит сине беркайчан да яратмадым", - дип авызымны "каплады" хатын.
-
"Шушы газапны кичергән Әкълимә өчен дөньяда яшәү яме сүнде" (язмыш)
Бүген аңа бик авыр. Ичмасам, күршесе Сәрбиҗамал да юк. Нигә дип марҗа килен - Мәрьямне кимсетте инде ул. Әкълимә үз-үзенә урын таба алмады.
-
Әй, язмыш, язмыш... (булган хәл)
Авылдашлары егетне, бу кыз башка диндә, шуңа күрә “эш”не зурга җибәрә күрмә, дип кисәтеп тә куйганнар
-
"Валлаһи, әйтсәң, кеше ышанмас, шул сөйләшүдән соң хәлләр уңай якка борылыш ясады"
"Кайберәүләр шыпырт кына: “Ирең фәлән чибәркәй белән йөри”, - дип, төрттереп тә куйгалыйлар. Шул чагында Гөлия һуштан язар дәрәҗәгә җитә дә инде."