Әдәби хәзинә
-
Беренче югалту (язмыш)
Тик… хат алышулар кинәт туктады да куйды. Илназның кайтуына инде бер ай гына калганда бу. Кызның телефоны да «дәшми».
-
"Минем сиңа диеп үстергән улым юк. Безнең авылга ничек килдең, шулай китеп бар" (язмыш)
Рүзәл, авылда яшәп калып, күрше авыл кызына өйләнеп тә куйды. Ул хатынын Гадиләне яраткан кебек ярата алмады. Нишләтәсең инде, әти-әнисен ялгызларын гына калдырасы килмәде шул. Гадилә янына китеп барса да була иде. Аннан соң ата-ана ризалыгыннан башка тормыш кору дөрес булмас, дип уйлады егет.
-
"Кызымны саклый алмадың бит" (язмыш)
"Кызым, нигә сине янымнан җибәрдем икән? Үз янымда калган булсаң, бәлки, мондый аяныч хәлләргә тап булмас идек," - шушы сүзләрне кабатлап, күпме күз яшьләре аккандыр Гүзәлиянең.
-
"Сугышта хәбәрсез югалган улымны, иремне көттем, ә алар..." (булган хәл)
Күңелемдә ниндидер бушлык барлыкка килде. Югалту белән сагыштан ачырак иде ул. Ничә еллар өмет утларында яндым бит. Ничә еллар көттем, эзләдем…
-
Кечкенә дә, төш кенә (танышым сөйләгәннәрдән)
Кечкенә генә буйлы, Әлфирәдән дә тәбәнәк ирнең кереп килүен күргәч, аптырап калдым
-
Бер генә клиндер бирсәңче...
“Сәлимә, берсен генә бир әле”, - дип үтендем. Ә ул: “Әни кушмады”, - дип, өенә борылып китә башлады.
-
Язмышмы бу, әллә каргышмы? (булган хәл)
Ләйләнең дә тормышы бик авыр, сикәлтәле була. Беренче баласы авыру килеш туа, 12 ел урын өстендә ятып үлеп китә
-
"Мин сагынсам, тәрәзә ачам, син җил булып исәрсең" (язмыш)
Җиңү килгәч тә, башкалар кебек сөенә алмады, елады да елады. Күңеленең бер почмагында: “Бәлки әле исәндер, үлде дигән хәбәре килмәде бит”, - дигән яшерен бер өмет барлыкка килде
-
"Шушы гүзәл дөньяны, мине калдырырга уйлагансың икән" (язмыш)
Бу хәсрәтне күтәрә алмыйча, Гөлнурым үз-үзенә кул салды. Ике якын кешемне югалтудан дөньямның асты-өскә килде
-
Ялгыш фикер (хикәя)
"И Саниякәем, улың бигрәкләр дә модный кыз алып кайткан дип сөйлиләр. Үзем күрмәдем, чыннан да, шулаймы?"
-
"Шуның кадәр байлык безгә ишелеп төшсә, аны ничек тотып бетерербез икән дип баш ватабыз"
Быел ел башында ике кешенең лотереягә 500әр миллион сум акча отулары турында хәбәр иткәннәр иде.
-
"Картлык көнемдә авыл халкы алдында мине хур итмә, зинһар...” (язмыш)
Зәринә әнисенең җилкәсенә башын салып туйганчы елады. Биш елга беренче тапкыр үзен кызганып күз яше түгүе иде аның. Кызының илереп елавы да Заһидәне йомшарта алмады. Баласын да тиз генә якын итмәде. Узганда-барганда юлына очраган сабыйны этеп җибәрүләр, җае чыкса, кызы күрмәгәндә чеметеп алулар – шушы бер ай эчендә барысы да булды инде.
-
"Бу аларның соңгы тапкыр кичергән бәхетле мизгелләре иде" (язмыш)
Кыз сискәнеп китте, әйтерсең лә, сыерчык түгел, әнисенең шомырт кара күзләре аңа карый иде
-
"Мин инде сине теге дөньяга күчеп, хур кызларын кочып йөрмиме икән, дип уйлаган идем" (язмыш)
Ике көн кычкырып, ыңгырашып яткач, әллә тизрәк котылырга теләп, әллә чынлап та юләр дип уйлап, аны психик авырулар шифаханәсенә озаттылар.
-
"Бумеранг әле ярты юлда гына иде..." (язмыш)
"- Фу, җебегән, шуны да карап тора алмадың. Син аксакка эш кушкан мин тиле, - дип тузынды хатын"