Әдәби хәзинә
-
Язмышны тудырган ялгыш
Урамның аргы ягыннан Алмаз каршысына кемдер килә. Ике кулын җәйгән, өстенә күк төсендә күлмәк кигән, ә муенына зәңгәр төстәге ефәк шарф бәйләгән. Таныш күлмәк, таныш буй-сын...
-
Ахирәткәй - юмористик хикәя
Куркыта башлады, болай булгач, эскәмиядә сер бүлешеп утырырга синнән башка якын кешем булмас инде. Белмим, авылдагы йортын ташлап, берәр карчык күчеп килсә генә... Синең яныңа әлегә кермим, чынлап та, теге афәт чирне эләктергән булсаң, ни дисәң дә шикләндерә. Йә, җебеп төшмә, берәр нәрсә уйлап табарбыз.
-
Мәңгелек яра
Ясминә, урыныннан торып, кая бәрелергә белмичә бәргәләнде. Иренең сүзләре кабат-кабат исенә төште, йөрәген телгәләп көйдерде. «Дөньяда яшәвемнең мәгънәсе калмады», - дип, ире берни дә сизми иркен сулыш алып йоклап яткан чакта уен тормышка ашырды...
-
Румия тыкрыгы
Әтиемнең төсмере китеп, гафу үтенгән сыман атлаганы әле дә хәтеремдә. Ул бу бәланең кайдан килеп чыгуын аңлый иде.
-
Бер гомер - язмыш
Дарья Никаноровна катлаулы тормыш юлы узды. Сугыш чоры баласы бик иртә әти-әнисез калды: әтисе 1943 елда фронтта башын салды, ә бер елдан төрле авырулар һәм ачлыктан әнисе китеп барды. Колхоз ашханәсендә пешекче булып эшләгән әнисе ягыннан Любовь апасы кызны тәрбиягә алды. Тыйнак кына яшәделәр, аның үзенекеләр дә алты тамак, тик хатын ятимәне үпкәләтергә ирек бирмәде. Ул кызга белем алырга ярдәм итте.
-
Серле тугыз саны - язмыш
«Кем үлгән? Бу куркыныч тавыш кайдан килә соң? Әллә урамда кычкырып йөриләрме?» - диде дә, тәрәзә челтәрен күтәреп, урам якка карады.
-
Кискән икмәк кире ябышмаса да
Булган хәл, гыйбрәт өчен язылды, исемнәр үзгәртелде.
-
Югалган паспорт - булган хәл
Өйдә Сиринәдән башка беркем дә юк. Селкеп тә карады бит ул бу җәймәне, диван тирәсеннән дә эзләде. Бу нинди могҗиза!
-
Үзе язган язмыш
Бу дөньяда яшәр өчен таяныч кирәк. Бигрәк тә күңелдә өермә, буран котырганда. Чөнки кешегә гомер буена бик күп сынаулар үтәргә туры килә. Барысы да язмышына күрә языла. Ә бәлки кеше үзенә-үзе язадыр.
-
Ни булды бу: язмышмы, рәнҗешме, әллә күз тиюме?!
Мәдинә өчен дөнья караңгылыкка чумды. Әнисе дә, оныгының үлемендә үзен гаепле сизеп, түшәгеннән күтәрелә алмады. Рөстәм исә хәмер дигән зәһәр елан белән дуслашты.
-
«Ул һәлакәткә очрап үлде», дигән җавап ишеткәч, аяк астымнан җирне тартып алдылармени – идәнгә аудым
Ерак юлда серле шартларда гомере өзелгән улым Фәритнең истәлегенә багышлыйм.
-
Гомер буе тынычлык бирмәде - булган хәл
«Ул егетнең хәле начар, операциягә алып кереп киттеләр, исән калуы икеле».
-
Ишетәсезме? Әнием кайтты - язмыш
«Эх Нияз, хәлләремне аңласаң – син генә аңларсың, чөнки безнең язмышлар охшаган бит. Әнием барлыгымны да белми. Мине тудырган да әбиемә калдырып китеп барган».
-
Туганлык хакы - язмыш
Авыр вакытта өенә дә кертмичә куып чыгарган сеңлесе Халисә күптән аның өй түрендә утыра, аларда яши. Абыйсы аны гафу итте.
-
"Мин гомерем буе сезне күрү теләге белән яшәдем. Менә шушы хыялым бүген тормышка ашты"
Ире Салихҗаны бик акыллы иде. Каһәр суккан сугыш башланмаса, гөрләшеп яшәрләр иде дә бит. “Билгесез югалды” дигән хәбәр килгән көн аның хәтереннән мәңгегә чыкмаячак.
