Сугышлар чыга күрмәсен!

Мин 1940 елда дөньяга килгәнмен. Быел июнь аенда 75 яшемне тутырам. Әнкәйнең унике баласыннан бер мин генә исән-сау инде. Ун туганым сугышка кадәр һәм сугыш чорында вафат булганнар. Безгә сугышның ачлыгын да, яланачлыгын да татырга туры килде. Мин биш класс укыганнан соң, эшә чыктым. Без, малайлар, атка утырып йөрергә кызыгып, өлкәннәргә ат җигәргә булыша идек. Җәй көне камытны - арбага, ә кышын чана башына басып кидергәнебез хәтергә сеңеп калган. Безнең баштан кичкәннәрне яшь буынга күрергә язмасын, сугышлар чыкмасын. Хәзерге тормышка сөенеп бетә алмыйм, бик рәхәт яшибез, Аллага шөкер.

Котдус ШАЯХКӘМОВ, Мәмәшир авылы

фото: https://yandex.ru