Гыйнвар аеның өтеп ала торган суык көне иде. Тышка чыгарга куркып, урамны тәрәзәдән генә күзәтәм. Җылы өйдә аяк бөкләп утыруга ни җитә соң, дим. Шулчак чаңгыларга басып, якындагы нарат урманына юл тотучы авылдашым Вакыйф Исламовны күреп калдым. Абау, җаным, өркетмәгән бит үзен Кыш бабай!
-Булган сәламәтлекне сакларга кирәк, - диде...