Югалган Степан

-Степан, Степан! Степанчигым, кайда син? - дип, бөтен подъездны яңгыратып кычкыруын дәвам итте күршебез.

Күршеләребез күптән түгел генә күченеп килделәр, шуңа күрә мин Степанның үзе белән таныш түгел, әмма ишетеп өлгердем инде. Күрше хатын үзе олы яшьтә, ачык йөзле, һәрчак елмаюлы. Әмма бүген кәефе юк. Арыган, чәчләре юньләп таралмаган: эзләүдән тәмам интеккәне күренеп тора.

Урамга саф һава суларга чыкканда аның икенче бер күршебезгә зарланганын еш ишетергә туры килде: Степаны йә авырып киткән, йә аның әппитите югалган, йә бөтенләй өйгә кайтмаган.

Язманы тулысынча "Хезмәт даны" газетасында укый аласыз.